در افسانه ها نوشته شده است که یک دختر آلمانی با رشته های حصیری توانست طلا ببافد و از این طریق مال زیادی بدست بیاورد. این حکایت در مورد سیم لاکی نیز صادق است. در برخی موارد سیم لاکی از طلا هم گرانتر و با اهمیت تر است.
تقریبا در اکثر موارد،کاربرد سیم لاکی در تولید میدان مغناطیسی است.
در سال ۱۸۳۱ فاراوی- فیزیکدان انگلیسی کشف کرد که با حرکت یک اهنربا در داخل سیم پیچ، جریانی در آن ایجاد یا القا میشود.که در یادداشت های خود نوشت که لایه های سیم پیچ را با نوارهای پارچه ای از یکدیگر جدا کرده است.این هادی های با دست پیچیده شده و حجیم ، برای آزمایش کفایت می نمودندولی برای مقاصد تجاری و غیر ..قابل قبول بودند.
از ابتدای گسترش الکترونیک سیم های قابل استفاده در سیم پیچی یا همان سیم مگنت از اهمیت زیادی برخوردار بودند. در آن زمان هادی ها را فقط با بافتن پنبه،کاغذ یا ابریشم طبیعی عایق می کردند. به دلیل جذب رطوبت زیاد این مواد عایق، می بایست بوبین تهیه شده را ابتدا کاملا خشک نمود و بعد ،چندین بار با مواد ضد رطوبت تلفیح می‌کردند.
تا سال ۱۹۰۰سیم های سیم پیچی ها تماما به همین ترتیب تهیه می شدند. بعد ها جهت کاهش حجم بوبین ها و ایجاد مقاومت بیشتر در برابر رطوبت، سیم ها را در مواردی بر پایه لاک های طبیعی فرو می بردند. که این لاک های طبیعی عمدتا بر پایه بیتومن و روغن های خشک کن تولید می شدند.
با پیشرفت علم و به منظور کاهش حجم بوبین هاو ایجاد مقاومت در برابررطوبت، عایق سیم ها بر پایه
پلی امیدهای خطی که دارای استحکام و انعطاف پذیری بالایی بودند،تولید شدند.در اثر اینکار عایق سیم ها در اثر پیچیده شدن،پوسته پوسته نمی شدند. اما امروزه عمل لاک زنی با استفاده از روش حلالی انجام می‌گیرد.که در این روش پلیمر های محلی در حلال های
الی روی سیم لخت با ضخامت مورد نظرکشیده شده و پس از تبخیر حلال،فیلم تشکیل شده روی سیم،پلیمریزه،
سخت و تثبیت می شود.
مهم‌ترین فلزی که از آن در ساخت هادی سیم لاکی استفاده میشود مس است. امروزه سایر فلزات مانند آلومینیوم و نقره و …را نیز با لاک عایق الکتریسته پوشش داده و از آن در صنایع خاص مانند صنایع پزشکی،نظامی، و غیر… استفاده می‌کنند.